Populaire muziek na 1950
Slachtoffer van zijn succes – dat lijkt het bindende element van het erfgoed van de populaire muziek. Net omdat deze muziek op een bepaald moment omnipresent lijkt, voelt men op institutioneel niveau minder de noodzaak om het erfgoed ervan te bewaren. Met als gevolg de paradoxale situatie dat er voor populaire muziek een problematiek is rond de bewaring van geluidsdragers, van tijdschriften met grotere of kleinere oplage, van efemera en van beeldmateriaal.
De erfgoedzorg rond populaire muziek is thans voornamelijk een zaak van privé-initiatieven. In een aantal gevallen leidt dit tot een zeer uitgebreide erfgoedwerking met publicaties, heruitgaven, compilaties, tentoonstellingen en onderzoek.
Beide polen – de institutionele erfgoedsector en de privé-erfgoedzorgers – bij elkaar brengen om die erfgoedzorg te versterken en verbeteren, is de uitdaging.

Praktijkvoorbeelden: tonen en (laten) beleven
Praktijkvoorbeelden: onderzoek, documenteren en contextualiseren
Praktijkvoorbeelden: goed bewaren
Praktijkvoorbeelden uit het buitenland
Nieuwsoverzicht

Brieven van Hugo Raspoet

Philippe Cortens: op zoek naar verborgen schatten in ons muziekerfgoed

"Soms fotografeerde ik vierhonderd concerten per jaar" - Carline Vandercruyssen en haar uniek rockarchief

Debat - De paradox van populair muziekerfgoed

“Ik denk wel dat het belangrijk is dat het als erfgoed bestempeld wordt, dat het zo vaak niet gezien wordt.”
